mankamencik

mankamencik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od mankament

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mankamencik	mankamenciki
dopełniacz	mankamenciku	mankamencików
celownik	mankamencikowi	mankamencikom
biernik	mankamencik	mankamenciki
narzędnik	mankamencikiem	mankamencikami
miejscownik	mankamenciku	mankamencikach
wołacz	mankamenciku	mankamenciki

przykłady:

(1.1) To nie mankament, lecz tylko mały mankamencik.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mankament m

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. mankament + -ik

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: mankament

źródła: