komtur

komtur (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkɔ̃mtur], AS: [kõmtur], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. krzyżacki zwierzchnik komturii, okręgu administracyjnego i wojskowego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	komtur	komturowie
dopełniacz	komtura	komturów
celownik	komturowi	komturom
biernik	komtura	komturów
narzędnik	komturem	komturami
miejscownik	komturze	komturach
wołacz	komturze	komturowie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) komandor

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rycerz, zakonnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komturia ż, komturstwo n

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Komtur z łac. commendator

uwagi:

tłumaczenia:

• słowacki: (1.1) komtúr m

źródła: