końcoworoczny
końcoworoczny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) związany z końcem roku, dotyczący końca roku, odbywający się w końcówce roku – zwykle roku szkolnego
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik końcoworoczny końcoworoczna końcoworoczne końcoworoczni końcoworoczne dopełniacz końcoworocznego końcoworocznej końcoworocznego końcoworocznych celownik końcoworocznemu końcoworocznej końcoworocznemu końcoworocznym biernik końcoworocznego końcoworoczny końcoworoczną końcoworoczne końcoworocznych końcoworoczne narzędnik końcoworocznym końcoworoczną końcoworocznym końcoworocznymi miejscownik końcoworocznym końcoworocznej końcoworocznym końcoworocznych wołacz końcoworoczny końcoworoczna końcoworoczne końcoworoczni końcoworoczne nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) rzad. końcoroczny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. końcoroczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) year-end
- słowacki: (1.1) koncoročný
- źródła: