kalenica

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kalenica (język polski)[edytuj]

kalenica (1.1)
wymowa:
IPA[ˌkalɛ̃ˈɲiʦ̑a], AS[kalẽńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) archit. najwyższa część dachu utworzona na przecięciu połaci dachowych; zob. też kalenica w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Naroże, krawędź wypukła na przecięciu dwóch połaci dachu, zwane jest kalenicą narożną.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kipa, warst, wierch, linia szczytowa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) dach
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kalanie n, skalanie n
czas. kalać ndk., skalać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) nazwa staropolska, pochodzi od czynności „skalania” czyli łączenia słomy maczanej w rozrobionej glinie i układanej na grzbiecie dachu w celu uzyskania większej szczelności strzechy[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. za Wikipedią