jmě

jmě (język staroczeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) imię (nazwa osoby i stworzeń wyższych, zwierzęcia, rośliny itp.)

(1.2) tytuł (zajmowane stanowisko, pełniona funkcja urzędnika)

(1.3) imię (szacunek, reputacja)

(1.4) opowiadanie, opowieść

odmiana:

przykłady:

składnia:

(1.4) jmě o + Ms.

kolokacje:

(1.1) jmieti jmě → mieć imię • vzieti jmě → wziąć imię • jmě nazvati / zváti → nadać imię

(1.3) dobré jmě → dobre imię • své jmě výše vzploditi → stać się sławnym

(1.4) jmě o sv. Pavle → opowiadanie o św. Pawle

synonimy:

(1.2) titul

(1.4) řěč

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

ve jmě • v jmeni

etymologia:

prasł. *jьmę

uwagi:

war. jmeno, jméno

źródła: