immatrykulacja

immatrykulacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌĩmːatrɨkuˈlaʦ̑ʲja], AS: [ĩ•matrykulacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• gemin. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) eduk. stud. wpisanie kogoś w poczet studentów uczelni wyższej

(1.2) uroczystość przyjęcia studentów na pierwszy rok studiów

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	immatrykulacja
dopełniacz	immatrykulacji
celownik	immatrykulacji
biernik	immatrykulację
narzędnik	immatrykulacją
miejscownik	immatrykulacji
wołacz	immatrykulacjo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. immatrykulacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. immatriculation, niem. Immatrikulation, utworzone od śr.łac. immatriculare → wciągnąć na listę, zarejestrować, to zaś od p.łac. mātrīcŭla → oficjalny spis, rejestr

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) matriculation
• białoruski: (1.2) іматрыкуляцыя ż
• duński: (1.1) immatrikulation w; (1.2) immatrikulation w
• hiszpański: (1.1) matriculación ż (en enseñanza superior); (1.2) acto m solemne de bienvenida a estudiantes de nuevo ingreso
• niemiecki: (1.1) Immatrikulation ż; (1.2) Immatrikulation ż
• rosyjski: (1.1) имматрикуляция ż; (1.2) имматрикуляция ż
• ukraiński: (1.1) імматрикуляція ż

źródła: