gazeciarz

gazeciarz (język polski)

gazeciarz (1.1)

wymowa:

IPA: [ɡaˈzɛt͡ɕaʃ], AS: [gazećaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hand. człowiek, który sprzedaje lub dostarcza gazety

(1.2) daw. dziennikarz, reporter

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gazeciarz	gazeciarze
dopełniacz	gazeciarza	gazeciarzy / rzad. gazeciarzów
celownik	gazeciarzowi	gazeciarzom
biernik	gazeciarza	gazeciarzy / rzad. gazeciarzów
narzędnik	gazeciarzem	gazeciarzami
miejscownik	gazeciarzu	gazeciarzach
wołacz	gazeciarzu	gazeciarze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gazeciarstwo n, gazeta ż, gazetka ż, gazecisko n, gazecidło n, gazetówka ż

forma żeńska gazeciarka ż

przym. gazeciarski, gazetowy, gazeciany

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. gazeta + -arz

(1.2) pol. gazeta + -arz – kalka z franc. journaliste < franc. journal + -iste

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) газетчык m
• bułgarski: (1.1) вестникопродавец m, вестникопродавач m, вестникар m; (1.2) вестникар m
• esperanto: (1.1) kolportisto
• niemiecki: (1.1) Zeitungsverkäufer m
• nowogrecki: (1.1) εφημεριδοπώλης m
• rosyjski: (1.1) газетчик m
• ukraiński: (1.1) газетяр m
• włoski: (1.1) strillone m

źródła: