dyptyk

dyptyk (język polski)

dyptyk (1.3)

dyptyk (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈdɨptɨk], AS: [dyptyk] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. dwuczęściowy, dwuskrzydłowy ołtarz

(1.2) liter. dwuczęściowe, połączone tematycznie dzieło, utwór literacki lub filmowy

(1.3) szt. dwuczęściowe malowidło lub płaskorzeźba

(1.4) hist. w starożytności dwie tabliczki połączone zawiasami, zamykające się jak książka

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dyptyk	dyptyki
dopełniacz	dyptyku	dyptyków
celownik	dyptykowi	dyptykom
biernik	dyptyk	dyptyki
narzędnik	dyptykiem	dyptykami
miejscownik	dyptyku	dyptykach
wołacz	dyptyku	dyptyki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dyptych

(1.2) dyptych

(1.3) dyptych

(1.4) dyptych

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dyptych

przym. dyptykowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. diptyque, p.łac. diptychum < gr. δίπτυχον → złożony we dwoje

uwagi:

zobacz też: dyptyk • tryptyk • pentaptyk • poliptyk

zob. też dyptyk w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) diptych; (1.3) diptych
• ido: diptiko
• starogrecki: (1.3) δίπτυχον
• włoski: dittico

źródła: