durnica

durnica (język polski)

durnica (1.1)

wymowa:

IPA: [durʲˈɲiʦ̑a], AS: [durʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. lud. zob. łochynia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	durnica	durnice
dopełniacz	durnicy	durnicc
celownik	durnicy	durnicom
biernik	durnicę	durnice
narzędnik	durnicą	durnicami
miejscownik	durnicy	durnicach
wołacz	durnico	durnice

przykłady:

(1.1) Nazbierała kosz grzybów i piekiełko durnicy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zob. łochynia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dureń, durnota

przym. durny, durnowaty

czas. zdurnieć

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) od odurzających właściwości za Czernica, gogodze i durnica!

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Owoce

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: łochynia

źródła: