Przejdź do zawartości

dręczenie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dręczenie (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[drɛ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ], AS[drẽṇčńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.udziąs.nazal.asynch. ę -ni… ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od dręczyć
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) szykanowanie, gnębienie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. dręczyć ndk., zadręczać ndk., zadręczyć dk.
rzecz. dręczyciel m, dręczycielka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: