despotyczność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

despotyczność (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co despotyczne; cecha tych, którzy despotyczni
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) despotyczność + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) autokratyczność, apodyktyczność, autorytarność
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. despotyzm m, despotia ż, despota m, despot m, despotka ż
przym. despotyczny
przysł. despotycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. despotyczny + -ość
uwagi:
Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „despotyczność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.