despotyczność
despotyczność (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co despotyczne; cecha tych, którzy są despotyczni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik despotyczność despotyczności dopełniacz despotyczności despotyczności celownik despotyczności despotycznościom biernik despotyczność despotyczności narzędnik despotycznością despotycznościami miejscownik despotyczności despotycznościach wołacz despotyczności despotyczności
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) despotyczność + D.
- synonimy:
- (1.1) autokratyczność, apodyktyczność, autorytarność
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. despotyzm m, despotia ż, despota m, despot m, despotka ż
- przym. despotyczny
- przysł. despotycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. despotyczny + -ość
- uwagi:
- Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- esperanto: (1.1) despoteco
- źródła:
- ↑ Hasło „despotyczność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.