desantowiec

desantowiec (język polski)

desantowiec (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. żegl. okręt służący do desantu morskiego

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) wojsk. żołnierz, którego zadaniem jest wykonanie desantu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	desantowiec	desantowce
dopełniacz	desantowca	desantowców
celownik	desantowcowi	desantowcom
biernik	desantowiec	desantowce
narzędnik	desantowcem	desantowcami
miejscownik	desantowcu	desantowcach
wołacz	desantowcu	desantowce

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	desantowiec	desantowcy
dopełniacz	desantowca	desantowców
celownik	desantowcowi	desantowcom
biernik	desantowca	desantowców
narzędnik	desantowcem	desantowcami
miejscownik	desantowcu	desantowcach
wołacz	desantowcu / desantowcze	desantowcy
depr. M. i W. lm: (te) desantowce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) okręt

(2.1) żołnierz

hiponimy:

(1.1) okręt desantowy, kuter desantowy, barka desantowa

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. desant m, desancik m, kontrdesant m, desantówka ż, desantowanie n, desantówka ż

czas. desantować ndk.

przym. desantowy, kontrdesantowy, przeciwdesantowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. desant + -owiec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) landing craft
• białoruski: (1.1) дэсантны карабель m; (2.1) дэсантнік m
• bułgarski: (2.1) десантчик m

źródła: