cukinia

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cukinia (język polski)[edytuj]

cukinia (1.1)
cukinie (1.2)
wymowa:
IPA[ʦ̑uˈcĩɲja], AS[cuḱĩńi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni…i → j  ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. odmiana dyni zwyczajnej; zob. też cukinia w Wikipedii
(1.2) spoż. jarzyna z owoców cukinii (1.1)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Najbardziej gorolska potrawa to zasmażana cukinia.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kabaczek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. cukiniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
od wł. zucchino[1][2], zakończenie -nia na wzór dynia[2]
w użyciu od około 1974 r.[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „cukinia” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
  2. 2,0 2,1 2,2 Hasło „cukinia” w: Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13016-4, s. 204.