chlor
chlor (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Cl i liczbie atomowej 17; zob. też chlor w Wikipedii
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1) blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik chlor dopełniacz chloru celownik chlorowi biernik chlor narzędnik chlorem miejscownik chlorze wołacz chlorze - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik chlor chlory dopełniacz chlora chlorów celownik chlorowi chlorom biernik chlora chlory / chlorów narzędnik chlorem chlorami miejscownik chlorze chlorach wołacz chlorze chlory
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. chlorek m, chloran m, chlorowiec m, chlorowanie n, Chloe ż, Chloris ż
- czas. chlorować ndk.
- przym. chlorowy
- przedr. chloro-
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. chlorium < gr. χλωρός → żółtozielony
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
- albański: (1.1) hlor
- angielski: (1.1) chlorine
- arabski: (1.1) كلور
- baskijski: (1.1) kloro
- białoruski: (1.1) хлор m
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) хлёр m
- bretoński: (1.1) klor m
- bułgarski: (1.1) хлор m
- buriacki: (1.1) хлор
- chiński standardowy: (1.1) 氯
- chorwacki: (1.1) klor
- czeski: (1.1) chlor
- duński: (1.1) klor w / n
- esperanto: (1.1) kloro, ĥloro
- estoński: (1.1) kloor
- farerski: (1.1) klor
- fiński: (1.1) kloori
- francuski: (1.1) chlore m
- friulski: (1.1) clôr
- fryzyjski: (1.1) gloor
- galicyjski: (1.1) cloro
- hebrajski: (1.1) כלור
- hiszpański: (1.1) cloro m
- interlingua: (1.1) chloro
- irlandzki: (1.1) clóirín
- islandzki: (1.1) klór
- japoński: (1.1) 塩素 (enso)
- jidysz: (1.1) כלאָר m (chlor)
- kaszubski: (1.1) chlor m
- kataloński: (1.1) clor
- kornijski: (1.1) cloryn
- litewski: (1.1) chloras m
- łaciński: (1.1) chlorium n
- łotewski: (1.1) hlors
- macedoński: (1.1) хлор
- maltański: (1.1) klorin
- mongolski: (1.1) хлор
- niderlandzki: (1.1) chloor m
- niemiecki: (1.1) Chlor n
- norweski (bokmål): (1.1) klor
- nowogrecki: (1.1) χλώριο n
- portugalski: (1.1) cloro m
- rosyjski: (1.1) хлор m
- rumuński: (1.1) clor n
- serbski: (1.1) хлор m
- słowacki: (1.1) chlór m
- słoweński: (1.1) klor m
- szwedzki: (1.1) klor
- tajski: (1.1) คลอรีน
- turecki: (1.1) klor
- ukraiński: (1.1) хлор m
- volapük: (1.1) klorin
- walijski: (1.1) clorin
- węgierski: (1.1) klór
- wietnamski: (1.1) clo
- włoski: (1.1) cloro m
- źródła:
chlor (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik chlor chlory dopełniacz chloru chlorů celownik chloru chlorům biernik chlor chlory wołacz chlore chlory miejscownik chloru chlorech narzędnik chlorem chlory
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) chlór
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Czeski - Pierwiastki chemiczne
- źródła: