cetnar

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cetnar (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʦ̑ɛtnar], AS[cetnar]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. pozaukładowa jednostka masy o wartości zależnej od kraju; zob. też cetnar w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kilka pęków sznurów i cetnar mydła dopełniły ładunku, z którym szczęśliwie wylądowałem.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. cetnarowy
rzecz. cent mzw
związki frazeologiczne:
lepszy łut szczęścia niż cetnar rozumu
etymologia:
niem. Zentner z łac. centenarius[2][3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Daniel Defoe: Przypadki Robinsona Cruzoe, tłum. Władysław Ludwik Anczyc
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 45.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „centnar” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.