brutalizm

brutalizm (język polski)

brutalizm (1.1)

brutalizm (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) archit. jeden z nurtów architektury późnego modernizmu; zob. też brutalizm w Wikipedii

(1.2) książk. brutalność

(1.3) książk. przejaw brutalności

odmiana:

(1.1-2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brutalizm	brutalizmy
dopełniacz	brutalizmu	brutalizmów
celownik	brutalizmowi	brutalizmom
biernik	brutalizm	brutalizmy
narzędnik	brutalizmem	brutalizmami
miejscownik	brutalizmie	brutalizmach
wołacz	brutalizmie	brutalizmy

(1.3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brutalizm	brutalizmy
dopełniacz	brutalizmu	brutalizmów
celownik	brutalizmowi	brutalizmom
biernik	brutalizm	brutalizmy
narzędnik	brutalizmem	brutalizmami
miejscownik	brutalizmie	brutalizmach
wołacz	brutalizmie	brutalizmy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) modernizm

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brutalizacja ż, brutalność ż, brutal mos, brutalka ż, brutalizowanie n, zbrutalizowanie n, brutalistyczność ż

czas. brutalizować ndk., zbrutalizować dk.

przym. brutalny, brutalski

przysł. brutalnie, brutalsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. brut → surowy

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) brutalisme
• hiszpański: (1.1) brutalismo m
• nowogrecki: (1.1) μπρουταλισμός m

źródła: