braknąć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

braknąć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈbraknɔ̃ɲʨ̑], AS[braknõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany lub dokonany[1]

(1.1) aspekt dokonany od: brakować
odmiana:
(1.1) [1] koniugacja Vc
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zabraknąć
antonimy:
(1.1) starczyć, wystarczyć
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. brakować ndk., wybrakować dk., zabraknąć dk.
rzecz. braknięcie n, brak
przym. wybrakowany
ims. wybrakowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: brakować
źródła:
  1. 1,0 1,1 Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.