bniec
bniec (język polski)[edytuj]
.jpg)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) bot. Melandrium[1], daw. rodzaj z rodziny goździkowatych, współcz. sekcja rodzaju lepnica (Silene[2]), bądź jej synonim; zob. też bniec w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)[3][4]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bniec bieńce dopełniacz bieńca bieńców celownik bieńcowi bieńcom biernik bniec bieńce narzędnik bieńcem bieńcami miejscownik bieńcu bieńcach wołacz bieńcu bieńce
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) bniec biały • bniec czerwony • bniec dwudzielny
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „Melandrium” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
- ↑ Hasło „Silene” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
- ↑ Porada „bniec” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Hasło „bniec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
