biednieć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

biednieć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈbʲjɛdʲɲɛ̇ʨ̑], AS[bʹi ̯edʹńėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.i → j  ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) stawać się biedniejszym
odmiana:
(1.1) [1] koniugacja III
przykłady:
(1.1) "Kapitalistyczne świnie stają się coraz bogatsze, a robotnicy biednieją!" - krzyknął demonstrant.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ubożeć
antonimy:
(1.1) bogacić się
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. zbiednieć
rzecz. biedaczyna ż/mos, biedaczek mos, biednienie n, biedota ż, biedactwo n, biedny mos, bieda
przysł. biednie
przym. biedny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.