biedaczek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

biedaczek (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ze współczuciem: osoba biedna lub nieszczęśliwa
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kto cię, biedaczku, tak urządził?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) biedactwo, biedaczysko
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. biedactwo n, biedota ż, bieda ż, biedak m, biedny mos
forma żeńska biedaczka ż
czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.
przym. biedny, biedniutki
przysł. biednie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. biedak + -ek < pol. bieda + -ak
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: