biedaczyna

biedaczyna (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

(1.1) pot. ze współczuciem: osoba biedna lub nieszczęśliwa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	biedaczyna	biedaczyni / biedaczyny
dopełniacz	biedaczyny	biedaczynów / biedaczyn
celownik	biedaczynie	biedaczynom
biernik	biedaczynę	biedaczynów / biedaczyny
narzędnik	biedaczyną	biedaczynami
miejscownik	biedaczynie	biedaczynach
wołacz	biedaczyno	biedaczyni / biedaczyny
depr. M. i W. lm: (te) biedaczyny

przykłady:

(1.1) Poturbowali biedaczynę i zostawili przy drodze.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) biedaczysko, biedactwo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. biedactwo n, biedaczek m, biedota ż, bieda ż, biedak m, biedaczka ż, biedny mos, biedowanie n

czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.

przym. biedny, biedniutki

przysł. biednie

związki frazeologiczne:

biedaczyna z Asyżu

etymologia:

pol. bieda + -czyna

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) poor beggar, poor fellow
• białoruski: (1.1) бедачына m
• niemiecki: (1.1) armes Ding n, armer Kerl m
• włoski: (1.1) poveretto m, poverello m

źródła: