bezgłośny

bezgłośny (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) bardzo cichy lub wręcz niesłyszalny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bezgłośny		bezgłośna	bezgłośne	bezgłośni	bezgłośne
dopełniacz	bezgłośnego		bezgłośnej	bezgłośnego	bezgłośnych
celownik	bezgłośnemu		bezgłośnej	bezgłośnemu	bezgłośnym
biernik	bezgłośnego	bezgłośny	bezgłośną	bezgłośne	bezgłośnych	bezgłośne
narzędnik	bezgłośnym		bezgłośną	bezgłośnym	bezgłośnymi
miejscownik	bezgłośnym		bezgłośnej	bezgłośnym	bezgłośnych
wołacz	bezgłośny		bezgłośna	bezgłośne	bezgłośni	bezgłośne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) głośny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bezgłośność ż

przym. głosowy

przysł. bezgłośnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) бязгучны
• czeski: (1.1) bezhlesý, bezhlesný
• duński: (1.1) lydløs, stille, tyst, tavs
• niemiecki: (1.1) stimmlos, tonlos, lautlos
• norweski (bokmål): (1.1) lydløs, lydlaus
• norweski (nynorsk): (1.1) ljodlaus, lydlaus
• rosyjski: (1.1) беззвучный
• słowacki: (1.1) bezhlasný

źródła: