beugen

beugen (język niemiecki)

wymowa:

​ ​ ​

znaczenia:

czasownik słaby, przechodni

(1.1) zginać, zgiąć, wyginać, wygiąć

(1.2) przen. naginać, nagiąć (przepis, zasadę)

(1.3) jęz. odmieniać, odmienić (deklinować/koniugować)

czasownik słaby, zwrotny

(2.1) wychylać się, wyginać się

(2.2) ugiąć się, poddać się, ulec, złamać się

odmiana:

(1-2) beug|en (beugt), beugte, gebeugt (haben)

przykłady:

(2.1) Sie beugte sich nach vorne und drückte ihre Nase an die Fensterscheibe. → Wychyliła się do przodu i przycisnęła nos do szyby.

składnia:

(2.2) sich beugen

kolokacje:

(2.2) sich dem Druck beugen → ugiąć się pod naciskiem

synonimy:

(1.1) biegen, krümmen

(1.2) sich unterwerfen

(1.3) deklinieren, konjugieren

(2.1) neigen

antonimy:

(1.1) aufrichten

(1.2) widersetzen

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Beuge ż, Beugung ż

czas. verbeugen

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. böugen ← swn. bougen ← pragerm. *bauƷjanan

por. st.ang. bugan (ang. bow), isl. beygja, szw. böja, goc. 𐌱𐌹𐌿𐌲𐌰𐌽 (biugan)

uwagi:

źródła: