bechter

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bechter (język polski)[edytuj]

bechter (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. wojsk. rodzaj pancerza pochodzącego ze wschodu, wykonanego z prostokątnych żelaznych płytek połączonych ze sobą kolczugą; zob. też bechter w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) war. bechtyr[2]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pancerz
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bechter” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bechter” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.