baryton

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: barytón

baryton (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[baˈrɨtɔ̃n], AS[barytõn], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. głos męski niższy od tenoru, wyższy od basu; zob. też baryton w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) mężczyzna śpiewający barytonem (1.1)
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Mieczysław Fogg śpiewał i tenorem, i barytonem.
(2.1) Mieczysław Fogg był i tenorem, i barytonem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) głos
(2.1) śpiewak
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. barytonowy
przysł. barytonowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. baritono[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 17.

baryton (język czeski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) baryton (głos męski)

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(2.1) baryton (mężczyzna śpiewający barytonem)
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

baryton (język francuski)[edytuj]

wymowa:
IPA/ba.ʁi.tɔ̃/ ?/i
?/i ?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) muz. baryton (głos)[1]
(1.2) muz. baryton (osoba)
odmiana:
(1) lp baryton; lm barytons
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jolanta Sikora Penazzi, Krystyna Sieroszewska, Popularny słownik francusko-polski polsko-francuski, Wiedza Powszechna, Warszawa 2010, ISBN 978-83-214-1462-1, s. 657.