asertywny

asertywny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌasɛrˈtɨvnɨ], AS: [asertyvny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) umiejący wyrażać własne opinie, krytyki i potrzeby

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	asertywny		asertywna	asertywne	asertywni	asertywne
dopełniacz	asertywnego		asertywnej	asertywnego	asertywnych
celownik	asertywnemu		asertywnej	asertywnemu	asertywnym
biernik	asertywnego	asertywny	asertywną	asertywne	asertywnych	asertywne
narzędnik	asertywnym		asertywną	asertywnym	asertywnymi
miejscownik	asertywnym		asertywnej	asertywnym	asertywnych
wołacz	asertywny		asertywna	asertywne	asertywni	asertywne

przykłady:

(1.1) On nie jest asertywny, nie umie powiedzieć „nie”.

składnia:

kolokacje:

(1.1) asertywna postawa • asertywne zachowanie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zdecydowany

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. asertywność ż

przysł. asertywnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) assertive
• baskijski: (1.1) asertibo
• duński: (1.1) assertiv
• rosyjski: (1.1) ассертивный
• ukraiński: (1.1) асертивний

źródła: