ankra

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ankra (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈãŋkra], AS[ãŋkra], zjawiska fonetyczne: nazal.-nk- 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bud. zob. ankier
(1.2) daw. klamra u pasa[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ankrowanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ankra” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

ankra (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) mar. kotwiczyć, zakotwiczać[1]
odmiana:
(1.1) att ankra, ankrar, ankrade, ankrat, ankra!
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ankring
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 30.