obojczyk

obojczyk (język polski)

obojczyki (1.1)

wymowa:

IPA: [ɔˈbɔjʧ̑ɨk], AS: [oboi ̯čyk] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. kość obręczy barkowej, która łączący mostek z łopatką; zob. też obojczyk (anatomia) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obojczyk	obojczyki
dopełniacz	obojczyka	obojczyków
celownik	obojczykowi	obojczykom
biernik	obojczyk	obojczyki
narzędnik	obojczykiem	obojczykami
miejscownik	obojczyku	obojczykach
wołacz	obojczyku	obojczyki

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. obojczykowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clavicle, collarbone
• arabski: (1.1) ترقوة
• baskijski: (1.1) lepauztai, klabikula
• białoruski: (1.1) ключыца
• bułgarski: (1.1) ключица
• chorwacki: (1.1) ključna kost
• czeski: (1.1) klíční kost
• duński: (1.1) nøgleben n, kraveben n
• francuski: (1.1) clavicule ż
• hiszpański: (1.1) clavícula ż
• interlingua: (1.1) clavicula
• islandzki: (1.1) viðbein n
• niemiecki: (1.1) Schlüsselbein
• norweski (bokmål): (1.1) kragebein
• nowogrecki: (1.1) κλείδα ż
• rosyjski: (1.1) клю́чица
• szwedzki: (1.1) nyckelben n
• węgierski: (1.1) kulcscsont
• włoski: (1.1) clavicola ż

źródła: