kondolencje

kondolencje (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃ndɔˈlɛ̃nʦ̑ʲjɛ], AS: [kõndolẽncʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) książk. wyrażanie żalu z powodu czyjejś śmierci, wyrazy współczucia składane komuś, kto stracił bliską osobę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	kondolencje
dopełniacz	kondolencji / przest. kondolencyj
celownik	kondolencjom
biernik	kondolencje
narzędnik	kondolencjami
miejscownik	kondolencjach
wołacz	kondolencje

przykłady:

(1.1) Przekazał swoje kondolencje po śmierci jej męża.

składnia:

kolokacje:

(1.1) składać/złożyć kondolencje

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kondolencyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Kondolenz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) condolences
• baskijski: (1.1) dolumin, zwykle lm doluminak
• czeski: (1.1) kondolence, soustrast
• duński: (1.1) kondolence w
• francuski: (1.1) condoléance ż, zwykle lm condoléances
• hiszpański: (1.1) condolencias ż, pésame m
• interlingua: (1.1) condolentia
• nowogrecki: (1.1) συλλυπητήρια n lm
• rosyjski: (1.1) соболезнования n
• włoski: (1.1) condoglianza ż, zwykle lm condoglianze

źródła: