pupil

pupil (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpupʲil], AS: [pupʹil], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, którą ktoś lubi bardziej od innych, wyróżnia ją

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pupil	pupile
dopełniacz	pupila	pupili / pupilów
celownik	pupilowi	pupilom
biernik	pupila	pupili / pupilów
narzędnik	pupilem	pupilami
miejscownik	pupilu	pupilach
wołacz	pupilu	pupile

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) być czyimś pupilem

synonimy:

(1.1) pupilek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pupilek m, pupilka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. pupille z łac. pupillus (chłopiec-sierota)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) favourite, pet
• esperanto: (1.1) favorato
• niemiecki: (1.1) Liebling m

źródła:

pupil (język angielski)

pupil (1.1)

pupil (1.2)

wymowa:

IPA: /pjuːpəl/

wymowa amerykańska; lm wymowa amerykańska

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) eduk. uczeń

(1.2) anat. źrenica

odmiana:

(1.1-2) lp pupil; lm pupils

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) student

antonimy:

(1.1) teacher

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. pupilless

rzecz. pupilage

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

pupil (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) anat. źrenica

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. pupilo

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. pupilla

uwagi:

źródła: