Przejdź do zawartości

Monacum

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Monacum (język łaciński)

[edytuj]
Monacum (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) geogr. Monachium[1]
odmiana:
(1.1) Monac|um, ~ī (deklinacja II)
przypadekliczba pojedyncza
mianownikMonacum
dopełniaczMonacī
celownikMonacō
biernikMonacum
ablatywMonacō
wołaczMonacum
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) urbs
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. monachatus m, monachium n, Monachium n, monachulus m, monachus m, monasterium n
forma żeńska monacha ż
przym. Monacensis, monachalis, monachicus, monachus
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) inna pisownia Monachium
źródła:
  1. ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 430.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=Monacum&oldid=7427791”