Corinthius

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Corinthius (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) hist. Koryntianin[1]
(1.2) koryntianin

przymiotnik

(2.1) koryncki, koryntyjski
odmiana:
(1) Corinthius, Corinthiī (deklinacja II)
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikCorinthiusCorinthiī
dopełniaczCorinthiīCorinthiōrum
celownikCorinthiōCorinthiīs
biernikCorinthiumCorinthiōs
ablatywCorinthiōCorinthiīs
wołaczCorinthieCorinthiī
(2) Corinthi|us, ~a, ~um; nie stopniuje się
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Corinthus ż, Corinthia ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. Corinthus < gr. Κόρινθος
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 158.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=Corinthius&oldid=7094046”