kwiczoł

kwiczoł (język polski)

kwiczoł (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkfʲiʧ̑ɔw], AS: [kfʹičou̯], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ornit. Turdus pilaris, niewielki europejski ptak wędrowny; zob. też kwiczoł w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kwiczoł	kwiczoły
dopełniacz	kwiczoła	kwiczołów
celownik	kwiczołowi	kwiczołom
biernik	kwiczoła	kwiczoły
narzędnik	kwiczołem	kwiczołami
miejscownik	kwiczole	kwiczołach
wołacz	kwiczole	kwiczoły

przykłady:

(1.1) Nie dziwota, gdyż kwiczołowi jeno o bytowanie i rozrost jemioły chodzi, albowiem kwiczoł żywi się jagodami jemioły. (S. Żeromski: Róża)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kwik mrz

czas. kwiczeć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fieldfare
• baskijski: (1.1) durdula
• białoruski: (1.1) рабіннік m
• fiński: (1.1) räkättirastas
• hiszpański: (1.1) zorzal real m
• niemiecki: (1.1) Wacholderdrossel ż
• nowogrecki: (1.1) κεδρότσιχλα ż
• rosyjski: (1.1) рябинник m
• szwedzki: (1.1) björktrast w
• ukraiński: (1.1) чикотень m
• węgierski: (1.1) fenyőrigó
• włoski: (1.1) cesena ż

źródła: