miedziak

miedziak (język polski)

miedziak (1.1)

miedziak (2.1)

wymowa:

IPA: [ˈmʲjɛ̇ʥ̑ak], AS: [mʹi ̯ėʒ́ak], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. drobna moneta ze stopu miedzi

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zob. miedziak sosnowiec

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miedziak	miedziaki
dopełniacz	miedziaka	miedziaków
celownik	miedziakowi	miedziakom
biernik	miedziak	miedziaki
narzędnik	miedziakiem	miedziakami
miejscownik	miedziaku	miedziakach
wołacz	miedziaku	miedziaki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miedziak	miedziaki
dopełniacz	miedziaka	miedziaków
celownik	miedziakowi	miedziakom
biernik	miedziaka	miedziaki
narzędnik	miedziakiem	miedziakami
miejscownik	miedziaku	miedziakach
wołacz	miedziaku	miedziaki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) garść miedziaków • płacić miedziakami

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) moneta

(2.1) chrząszcz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. miedź ż, miedzian m, miedziowanie n, pomiedziowanie n, miedzianka ż

zdrobn. miedziaczek m

czas. miedziować ndk., pomiedziować dk.

przym. miedziany, miedziowy, miedziakowy

przysł. miedziowo

związki frazeologiczne:

wytarty jak miedziak • rozmienić coś na miedziaki

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: