τρύπα

τρύπα (język nowogrecki)

τρύπα (1.1)

τρύπα (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈtri.pa]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dziura, otwór, dziurka

(1.2) nora, jama

(1.3) przen. pot. dziura, nora, klitka, ciupa

(1.4) pot. wulg. dziura, cipa, pizda

(1.5) pot. wulg. dziura (w dupie), odbyt

(1.6) pot. przen. dziura, brak, luka

odmiana:

(1.1-6) F25

przykłady:

(1.1) Έκανα μια τρύπα στον τοίχο για να κρεμάσω ένα κάδρο. → Zrobiłem/am dziurę w ścianie, aby powiesić obraz.

składnia:

kolokacje:

(1.1) τρύπα στο δόντι → dziura w zębie • τρύπα της βελόνας → dziurka w igle • τρύπα της κλειδαριάς → dziurka od klucza

(1.2) τρύπα της αλεπούς → lisia jama

(1.6) τρύπα στον προϋπολογισμό → dziura w budżecie

synonimy:

(1.1) άνοιγμα, οπή

(1.2) φωλιά, τρώγλη

(1.3) τρώγλη

(1.4) αιδοίο

(1.5) πρωκτός

(1.6) έλλειμμα

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. τρυπανίζω, τρυπώ

przym. τρύπιος, τρυπητός

rzecz. τρυπάνι n, τρύπημα n, τρυπάνισμα n, τρυπανισμός m, τρυπητήρι n

zdrobn. τρυπίτσα ż, τρυπούλα ż

zgrub. τρυπάρα ż

związki frazeologiczne:

βουλώνω τρύπες → zatykać dziury

μαύρη τρύπα → czarna dziura

τρύπα του όζοντος → dziura ozonowa

έχει τρύπες η τσέπη μου → mieć dziurawą kieszeń

η τελευταία τρύπα του ζουρνά → piąte koło u wozu

βγάζω το φίδι απ' την τρύπα → wyciągać za kogoś kasztany z ognia

etymologia:

(1.1) koine τρῦπα

uwagi:

źródła: