średniopolski

średniopolski (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. historyczna forma języka polskiego używana między XVI a XVIII wiekiem; zob. też język średniopolski w Wikipedii

przymiotnik relacyjny

(2.1) jęz. dotyczący języka średniopolskiego (1.1)

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	średniopolski	średniopolskie
dopełniacz	średniopolskiego	średniopolskich
celownik	średniopolskiemu	średniopolskim
biernik	średniopolski	średniopolskie
narzędnik	średniopolskim	średniopolskimi
miejscownik	średniopolskim	średniopolskich
wołacz	średniopolski	średniopolskie

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	średniopolski		średniopolska	średniopolskie	średniopolscy	średniopolskie
dopełniacz	średniopolskiego		średniopolskiej	średniopolskiego	średniopolskich
celownik	średniopolskiemu		średniopolskiej	średniopolskiemu	średniopolskim
biernik	średniopolskiego	średniopolski	średniopolską	średniopolskie	średniopolskich	średniopolskie
narzędnik	średniopolskim		średniopolską	średniopolskim	średniopolskimi
miejscownik	średniopolskim		średniopolskiej	średniopolskim	średniopolskich
wołacz	średniopolski		średniopolska	średniopolskie	średniopolscy	średniopolskie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) średniopolszczyzna

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. średniopolszczyzna ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. średni + -o- + polski

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Middle Polish; (2.1) Middle Polish
• rosyjski: (1.1) среднепо́льский (язы́к) m; (2.1) среднепо́льский

źródła: