występca
występca (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik występca występcy dopełniacz występcy występców celownik występcy występcom biernik występcę występców narzędnik występcą występcami miejscownik występcy występcach wołacz występco występcy depr. M. i W. lm: (te) występce[3]
- przykłady:
- (1.1) Starosta, któryby temu dosyć nie czynił, niechajby starostwa zbył, a za występcę przeciwko rzeczypospolitej mian był[4].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) winowajca, przestępca, grzesznik, zbrodniarz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. występ mrz, występek mrz, wystąpienie n, występność ż, występowanie n
- czas. wystąpić dk., występować ndk.
- przym. występny
- przysł. występnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „Występca” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
- ↑ Hasło „występca” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „występca” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Andrzej Frycz Modrzewski, O naprawie Rzeczypospolitej (tłum. Cyprian Bazylik, wyd. 1577)