unicus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

unicus (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) jedyny, pojedynczy[1]
odmiana:
(1.1) ūnicus, ūnica, ūnicum (deklinacja I-II)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mżnmżn
mianownikūnicusūnicaūnicumūnicīūnicaeūnica
dopełniaczūnicīūnicaeūnicīūnicōrumūnicārumūnicōrum
celownikūnicōūnicaeūnicōūnicīs
biernikūnicumūnicamūnicumūnicōsūnicāsūnica
ablatywūnicōūnicāūnicōūnicīs
wołaczūniceūnicaūnicumūnicīūnicaeūnica
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „unicus” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=unicus&oldid=6830302”