runka

runka (język polski)

typy XVI-wiecznych runek (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈrũnka], AS: [rũnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. wojsk. drzewcowa broń, o trójdzielnym żeleźcu, podobnym do trójzęba, z długim grotem pośrodku i dwoma kolcami bocznymi odgiętymi do góry

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

runka (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) pot. masturbować się (tylko odnośnie mężczyzn)

odmiana:

(1.1) att runka, runkar, runkade, runkat, runka!

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: