mȧ
mȧ (język słowiński)[edytuj]
- wymowa:
- (1.1) mȧ̃
- znaczenia:
zaimek osobowy, akcentowany
- odmiana:
- (1.1) [2]
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga zaimek zwrotny akcent. nieakcent. akcent. nieakcent. akcent. nieakcent. akcent. nieakcent. mianownik jǻu̯ jå mã m, mjìe̯ ż ma m, mjä ż mȧ̃ mä — dopełniacz mjìe̯ mjä nãjʉ — nãs — sìe̯bjä sä celownik mjìe̯ mjä ną̃mă — nȯ́u̯m nȯu̯m sʉ̀ɵ̯bjä sä biernik mjìe̯ mją, mjä nãjʉ — nãs năs — są, sä narzędnik mnȯ́ų̯ — ną̃mă — ną̃mï — sɵbȯ́ų̯ — miejscownik mjìe̯ mjä nãjʉ — nãs — sìe̯bjä sä
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „mȧ̃” w: Friedrich Lorentz, Slovinzisches Wörterbuch, t. 1: A — Ɵ, Kaiserliche Akademie der Wissenschaften, Petersburg 1908, s. 611.
- ↑ Friedrich Lorentz, Slovinzische Grammatik , Kaiserliche Akademie der Wissenschaften, Petersburg 1903, s. 273.