wszechobecny
wszechobecny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) obecny wszędzie, występujący wszędzie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wszechobecny wszechobecna wszechobecne wszechobecni wszechobecne dopełniacz wszechobecnego wszechobecnej wszechobecnego wszechobecnych celownik wszechobecnemu wszechobecnej wszechobecnemu wszechobecnym biernik wszechobecnego wszechobecny wszechobecną wszechobecne wszechobecnych wszechobecne narzędnik wszechobecnym wszechobecną wszechobecnym wszechobecnymi miejscownik wszechobecnym wszechobecnej wszechobecnym wszechobecnych wołacz wszechobecny wszechobecna wszechobecne wszechobecni wszechobecne
- przykłady:
- (1.1) Obsesję zachowania tajemnicy wyrażały wszechobecne ostrzeżenia „zakaz fotografowania”, umieszczane najczęściej na stacjach kolejowych, także tych najmniejszych[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wszechobecność ż
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ubiquitous, omnipresent
- bułgarski: (1.1) вездесъщ
- czeski: (1.1) všudypřítomný
- francuski: (1.1) omniprésent
- hiszpański: (1.1) omnipresente
- rosyjski: (1.1) вездесущий
- sanskryt: (1.1) सर्वसंस्थ (sarvasaṃstha), सर्वतोवृत्त (sarvatovṛtta), सर्वत्रग (sarvatraga), विश्वगत (viśvagata)
- słowacki: (1.1) všadeprítomný
- ukraiński: (1.1) всюдисущий, всеприсутній
- włoski: (1.1) onnipresente, pervasivo
- źródła:
- ↑ Andrzej Chwalba (red.), Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych : praca zbiorowa, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.