wiernopoddańczy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wiernopoddańczy (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) książk. pejor. mający całkowicie uległy stosunek wobec sprawującego władzę, szczególnie zaborczą
(1.2) książk. pejor. całkowicie lojalny, nawet za cenę utraty własnej godności
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wiernopoddańczość ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wierny + -o- + poddańczy
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: