warunkowy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

warunkowy (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌvarũŋˈkɔvɨ], AS[varũŋkovy], zjawiska fonetyczne: nazal.-nk- akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przym. od: warunek[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Sąd odwołuje warunkowe zwolnienie, jeżeli zwolniony w okresie próby popełnił podobne przestępstwo umyślne, za które orzeczono prawomocnie karę pozbawienia wolności[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. warunek m, warunkowicz m, warunki nmos, warunkowość ż
czas. warunkować
przysł. warunkowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. warunek + -owy
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „warunkowy” w: SJP.pl.
  2. Sejm RP, Kodeks Karny, Narodowy Korpus Języka Polskiego.