urceolus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

urceolus (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dzbanuszek, gąsiorek[1]
odmiana:
(1.1) urceolus, ~i (deklinacja II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) urceolum
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. urceolum n, urceus m
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. urceus; źródłosłów dla arum. ulcior, franc. urcéole, port. urcéolo, rum. urcior, st.franc. orçuel, wł. orciolo
uwagi:
źródła:
  1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 711.