urceolus
urceolus (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) dzbanuszek, gąsiorek[1]
- odmiana:
- (1.1) urceolus, ~i (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik urceolus urceolī dopełniacz urceolī urceolōrum celownik urceolō urceolīs biernik urceolum urceolōs ablatyw urceolō urceolīs wołacz urceole urceolī
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) urceolum
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. urceus; źródłosłów dla arum. ulcior, franc. urcéole, port. urcéolo, rum. urcior, st.franc. orçuel, wł. orciolo
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 711.