trzepotać

trzepotać (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zatrzepotać)

(1.1) poruszać czymś szybko, rytmicznie, wywołując charakterystyczne dźwięki

(1.2) poruszać się szybko, rytmicznie na wietrze, wydając charakterystyczny szmer

(1.3) bić mocno (serce)

czasownik zwrotny niedokonany trzepotać się (dk. zatrzepotać się)

(2.1) poruszać się szybko, gwałtownie i chaotycznie, aby uwolnić się, wydostać się skądś

(2.2) poruszać się szybko, rytmicznie na wietrze, wydając charakterystyczny szmer

(2.3) bić mocno (serce)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) łopotać, machać, trzepać

(1.2) łopotać, trzepotać się

(1.3) łopotać, trzepotać się

(2.1) miotać się, szamotać się, trzepać się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzepot mrz, trzepotanie n, zatrzepotanie n, trzepacz mos/mrz

czas. zatrzepotać dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *trepotati, prasł. *trepetati

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) flutter; (1.2) flutter; (2.1) slap about; (2.2) flutter
• francuski: (1.1) flotter; (2.1) voleter
• hiszpański: (2.1) agitarse
• niemiecki: (1.2) flattern; (1.3) flattern
• włoski: (1.1) sfarfallare

źródła: