tryumfalność

tryumfalność (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest tryumfalne

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tryumfalność	tryumfalności
dopełniacz	tryumfalności	tryumfalności
celownik	tryumfalności	tryumfalnościom
biernik	tryumfalność	tryumfalności
narzędnik	tryumfalnością	tryumfalnościami
miejscownik	tryumfalności	tryumfalnościach
wołacz	tryumfalności	tryumfalności

przykłady:

składnia:

(1.1) tryumfalność + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) triumfalność

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tryumf m, triumf m, tryumfik m, triumfik m, tryumfator m, tryumfatorka ż, triumfator m, triumfatorka ż, tryumfowanie n, triumfowanie n, zatryumfowanie n, zatriumfowanie n

czas. tryumfować ndk., triumfować ndk., zatryumfować dk., zatriumfować dk.

przym. tryumfalny, triumfalny, tryumfatorski, triumfatorski

przysł. tryumfalnie, triumfalnie, tryumfatorsko, triumfatorsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. tryumfalny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: