trinomius
trinomius (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) trójimienny
- odmiana:
- (1) trinomi|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik trinomius trinomia trinomium trinomiī trinomiae trinomia dopełniacz trinomiī trinomiae trinomiī trinomiōrum trinomiārum trinomiōrum celownik trinomiō trinomiae trinomiō trinomiīs biernik trinomium trinomiam trinomium trinomiōs trinomiās trinomia ablatyw trinomiō trinomiā trinomiō trinomiīs wołacz trinomie trinomia trinomium trinomiī trinomiae trinomia
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) trinominis
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. trinominis
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Słownik łacińsko-polski, tomy I-V, praca zbiorowa pod red. Mariana Plezi, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1959-1979, ISBN 8301009241.