tępota

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tępota (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) brak inteligencji, cecha tego, kto jest tępy
(1.2) cecha czegoś, co jest tępe, nieostre
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) bystrość, inteligencja
(1.2) ostrość
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. tępy
rzecz. tępak mos, tępawość ż
czas. tępić
przysł. tępo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. tępy + -ota[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 256.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=tępota&oldid=8109019”