szubienica

szubienica (język polski)

szubienica (1.1)

szubienica (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌʃubʲjɛ̇̃ˈɲiʦ̑a], AS: [šubʹi ̯ė̃ńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) konstrukcja służąca do wykonywania kary śmierci przez powieszenie; zob. też szubienica w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szubienica	szubienice
dopełniacz	szubienicy	szubienic
celownik	szubienicy	szubienicom
biernik	szubienicę	szubienice
narzędnik	szubienicą	szubienicami
miejscownik	szubienicy	szubienicach
wołacz	szubienico	szubienice

przykłady:

(1.1) Na historycznej szubienicy stojącej na rynku naszego miasteczka nigdy nikogo nie powieszono.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. drajhulec, galga

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szubienicznik m, szubienicznica ż

zdrobn. szubieniczka ż

przym. szubieniczny, szubieniczy

związki frazeologiczne:

bogatego i na szubienicy diabli nie wezmą, a biednemu człowiekowi lada sznurek robi amen

etymologia:

uwagi:

zob. też szubienica w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gallows
• arabski: (1.1) مشنقة ż
• baskijski: (1.1) urkamendi
• białoruski: (1.1) шыбеніца ż
• czeski: (1.1) šibenice ż
• duński: (1.1) galge w
• esperanto: (1.1) pendumilo
• fiński: (1.1) hirsipuu
• francuski: (1.1) gibet m, potence ż
• hebrajski: (1.1) גרדום
• hiszpański: (1.1) horca ż
• kazachski: (1.1) дар
• łaciński: (1.1) arbor ż, gabalus m, patibulum n
• niemiecki: (1.1) Galgen m
• norweski (bokmål): (1.1) galge m
• norweski (nynorsk): (1.1) galge m
• nowogrecki: (1.1) κρεμάλα ż, αγχόνη ż
• rosyjski: (1.1) виселица ż
• słowacki: (1.1) šibenica ż
• szwedzki: (1.1) galge w
• ukraiński: (1.1) шибениця ż
• węgierski: (1.1) akasztófa
• wilamowski: (1.1) guølgja m, guolgia m

źródła: