starorumuński

starorumuński (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌstarɔrũˈmũj̃sʲci], AS: [starorũmũĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Rumunii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Rumunii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	starorumuński		starorumuńska	starorumuńskie	starorumuńscy	starorumuńskie
dopełniacz	starorumuńskiego		starorumuńskiej	starorumuńskiego	starorumuńskich
celownik	starorumuńskiemu		starorumuńskiej	starorumuńskiemu	starorumuńskim
biernik	starorumuńskiego	starorumuński	starorumuńską	starorumuńskie	starorumuńskich	starorumuńskie
narzędnik	starorumuńskim		starorumuńską	starorumuńskim	starorumuńskimi
miejscownik	starorumuńskim		starorumuńskiej	starorumuńskim	starorumuńskich
wołacz	starorumuński		starorumuńska	starorumuńskie	starorumuńscy	starorumuńskie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: